Θλίψη και γέλιο. Αυτά μου προκάλεσε η χθεσινή "Βαβέλ" στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Αντιφατικό; Όχι βέβαια! Είναι, άλλωστε, γνωστό πως κηδεία χωρίς γέλιο δεν γίνεται. Και χθες τον (ξανα)θάψαμε τον μακαρίτη.
Στο κηδειόχαρτο ελεύθερα να γράψεις ό,τι αγαπάς.
Γράψε Παπακωνσταντίνου (αν κι εδώ έχουμε να κάνουμε με μνημόσυνο, όχι κηδεία. Η πολιτική κηδεία του πρώην υπουργού έχει γίνει απ' όταν πέρασε την έξοδο του ΥΠΕΚΑ-και πριν απ' αυτό, τον περιμέναμε καιρό...).
Γράψε κοινοβουλευτική τάξη (κι εδώ για μνημόσυνο πρόκειται. Βλ.κλείσιμο της Βουλής για να παραγραφούν τα αδικήματα του Βατοπεδίου).
Γράψε Σύνταγμα. (Εδώ γελάμε γιατί ο μακαρίτης έχει μείνει μια χούφτα κόκκαλα. βλ. ψήφο κατά συνείδηση/ εξεταστικές επιτροπές/ διασταλτική ερμηνεία-από τη Βουλή και τα δικαστήρια-της έννοιας του δημοσίου συμφέροντος για να εξυπηρετεί τις εκάστοτε "νομοθετικές ανάγκες"(!)/ πράξεις νομοθετικού περιεχομένου για θέματα γνωστά από μήνες με τεχνητή ταμπέλα κατεπείγοντος.
Γράψε ήθος κοινοβουλευτικό. (Τώρα θα με βρίσεις αλλά κι εδώ τι να πρωτοθυμηθεί κανείς: Τα παντελόνια του κ.Μειμαράκη, τους νενέκους, τις βρισιές, τα κενά έδρανα ακόμη και σε κρίσιμες συνεδριάσεις...)
Οι βουλευτές αξιοθρήνητοι. Κάποιοι ενεργητικά, άλλοι δια παραλείψεως. Εδώ, το ξέρω, θα τα χαλάσουμε. Οι θλιβεροί αντιπρόσωποι δέκα εκατομμυρίων ανθρώπων, απλώς καθρέφτης τους. Μικροί, λίγοι...πολύ λίγοι. Λίγοι για να συνεννοηθούν σε πέντε βασικά πράγματα φύσης διαδικαστικής. Μην πας μακριά. Προσπάθησε να θυμηθείς, πόση ώρα σου πήρε να βγάλεις άκρη στην τελευταία συνάντηση των ενοίκων της πολυκατοικίας σου. (Εγώ είμαι χειρότερη, απέχω, όπως ακριβώς κι ο κ. Σαμαράς χθες).
Κι η αλήθεια; Μα τι δουλειά έχει η αλήθεια σ'αυτήν την ιστορία. Αν ήταν το ζητούμενο η αλήθεια, δεν θα υπήρχε άρθρο στο Σύνταγμα που να εξαιρεί τα πολιτικά πρόσωπα από τη συνήθη δικαιοδοτική διαδικασία. Τι δουλειά έχει η Βουλή να λειτουργεί ως δικαστήριο; Για ποιον λόγο οι τυχόν ποινικές ευθύνες, να διερευνώνται όχι από τη δικαιοσύνη αλλά από τους βουλευτές; Με ποια εχέγγυα; Με ποια εμπειρία; Με ποια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην ανάγκη να αποκαλυφθεί η αλήθεια και εκείνην της εξυπηρέτησης (μικρό)πολιτικών σκοπιμοτήτων; Λες και δε μας έχει διδάξει αρκετά το παρελθόν. Από τα πιο ανώδυνα (βλ. μη άρση ασυλίας της κ. Αποστολάκη για θέμα επιμέλειας τέκνου-υπόθεση για την οποία καταδικάστηκε η Ελλάδα στο ΕΔΑΔ) ως εκείνα που μας πόνεσαν (Βατοπέδι, Siemens, ομόλογα κτλ κτλ).
Ποιος, αλήθεια, πιστεύει πως η ΝΔ, αν δεν ήταν κυβερνητικός της εταίρος το ΠΑΣΟΚ, θα κρατούσε εκτός προανακριτικής τον Ευάγγελο Βενιζέλο; Ο Τσίπρας, λένε, βρήκε ευκαιρία χθες να σολάρει. Να θυμίσει σε όλους μας τη Siemens, το Βατοπέδι κτλ κτλ. Έτσι μου φάνηκε κι εμένα. Φρόντισε να εξυπηρετήσει το κόμμα και τις σκοπιμότητές του. Έπραξε δηλαδή ακριβώς ό,τι και ο κ. Σαμαράς. Μόνο που ο πρωθυπουργός φρόντισε να ακολουθήσει την ίδια πρακτική δια παραλείψεως. Παραλείψεως ηχηρής και απαράδεκτης. Πώς εξηγείται η απόλυτη σιωπή του πρωθυπουργού την ώρα που συζητείται μια υπόθεση που απασχολεί τη χώρα τόσον καιρό; Πώς εξηγείται η επιλογή του να ψηφίσει μόνο σε μία κάλπη; Από πότε η κάθαρση αφορά μόνο τους άμεσα εμπλεκόμενους στην τραγωδία;
"Μα θα έπεφτε η κυβέρνηση, κι αυτήν την πολυτέλεια η χώρα δεν την έχει αυτή τη στιγμή". Έτσι είναι. Έτσι ακριβώς. Να, λοιπόν, για ποιον λόγο (συν τοις άλλοις), δεν έχει καμιά δουλειά η εκτελεστική εξουσία να υποκαθιστά τη δικαστική.
Την αλήθεια για την λίστα δεν θα τη μάθουμε ποτέ. Το στικάκι, το cd, που ο ένας το πήρε και το έχασε ή το έδωσε στον άλλο που με τη σειρά του το αντέγραψε ή όχι και μετά το έχασε κι ύστερα το βρήκε και το εμπιστεύτηκε σε συνεργάτη του και και και... Η Πετροβασίλη με τη Γιαδικιάρογλου δηλαδή...Οχι στο πανί αυτή τη φορά. Στο θέατρο. Στο θέατρο της πλατείας Συντάγματος. Και μάλιστα σε μια εποχή που τα μέλη του Κοινοβουλίου θα πρέπει να προστατέψουν τον θεσμό περισσότερο από ποτέ και να τον αποκαταστήσουν στα μάτια όλων εκείνων που στρέφονται στους "αντισυστημικούς" με τα μαύρα μπλουζάκια. Αλήθεια, έκανε σε κάνεναν άλλο εντύπωση πώς στο χθεσινό μπάχαλο, η ΧΑ έμεινε αμέτοχη; Τι καλές υπηρεσίες προσέφερε στους φασίστες χθες το κοινοβούλιο. Ένα πρώτης τάξεως διαφημιστικό υλικό για του χρυσαυγίτες που λένε ότι "οι 300 μέσα στη Βουλή νοιάζονται μόνο για το κόμμα και την πάρτη τους".
