Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Δεν θα το πιστέψεις, στην Αθήνα ανθεί η παράνομη πορνεία





Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε πάνω στα κεφάλια εκατομμυρίων ανυποψίαστων ανθρώπων σε αυτή τη χώρα η είδηση της διάδοσης του HIV μέσα σε οίκους ανοχής στην Αθήνα. Πρόκειται για υπόθεση που μας συνεκλόνισε όλους, γιατί ποιος θα το φανταζόταν ότι στην Ελλάδα ανθεί η παράνομη ή ημι-νόμιμη πορνεία διακυβεύοντας σοβαρά τη δημόσια υγεία; 

 Πόση υποκρισία περισσεύει σε μία κοινωνία που σπεύδει- όπως και τα ΜΜΕ της- να σταυρώσει μια γυναίκα 21 ετών  αλλά αφήνει στο απυρόβλητο εκατοντάδες ανεύθυνους ανθρώπους που εκτονώνονται πάνω της και επιλέγουν να δίνουν κάτι παραπάνω για να μην προφυλάξουν την υγεία τους;

Δηλαδή, για να καταλάβω, πόσο μυαλό χρειάζεται για να σκεφτείς εσύ ο πελάτης ότι, και με τις πιθανότητες να το πάρεις, αν ένας άνθρωπος κάνει σεξ χωρίς προφύλαξη με δεκάδες αγνώστους ανθρώπους την ημέρα, κατά πάσα πιθανότητα θα είναι φορέας κάποιου αφροδίσιου νοσήματος;

Επιπλέον, αν δεν έχει αλλάξει κάτι συγκλονιστικά σε επιστημονικό επίπεδο, μέχρι πρότινος οι ειδικοί μας ενημέρωναν ότι ο ιός μπορεί να χρειαστεί να περάσουν μήνες από τη μόλυνση, έως ότου εντοπιστεί σε εξετάσεις ανθρώπου που είναι φορέας του. Επομένως, αν κανείς θέλει να αφήσει τον τύπο και να μπει στην ουσία του πράγματος, ακόμη και πιστοποιητικό υγείας να ζητήσει ο πελάτης σε οίκο ανοχής, ή οποιοσδήποτε από εμάς πριν από κάθε συνεύρεσή του, η προφύλαξη είναι μονόδρομος λογικής.

 Για εκείνους δε που χαίρονται για τη δημοσιοποίηση των στοιχείων της 21χρονης ιερόδουλης, αν κόπτονται τόσο για τη δημόσια υγεία, ας αποτρέψουν όλους εκείνους που μόλις πέσει η νύχτα σπεύδουν να βιάσουν επί πληρωμή 14χρονες αφρικανές μέσα σε κλούβες σε κεντρικά και ευρέως γνωστά σημεία της Αθήνας (για να τα γνωρίζω εγώ, τα ξέρει, φανταζομαι και η αστυνομία). Όλοι αυτοί οι τύποι, που είναι πολλοί και με τη ζήτηση που δημιουργούν φροντίζουν να υπάρχει πάντα η αντίστοιχη προσφορά -και δίνουν δουλειά στους δουλέμπορους- είναι άντρες μας, γιοι μας, πατεράδες μας, φίλοι μας.  Και όλοι αυτοί είναι αν όχι περισσότερο, τουλάχιστον το ίδιο ένοχοι με μία ιερόδουλη (ελληνίδα ή μη καμία σημασία δεν έχει), που μολύνει τους πελάτες της.

Καλό θα είναι επίσης, να έχει κάθε ενδιαφερόμενος κατά νου ότι κάθε φορά που εισέρχεται σε χώρο που φέρει την επιγραφή "studio", μπαίνει σε ένα παράνομο πορνείο, που λειτουργεί χωρίς να υπόκειται σε κανέναν έλεγχο υγειονομικής ή άλλης φύσης. 

Και κάτι ακόμη. Όλο αυτό με την ενημέρωση του κοινού, τους ελέγχους από τις αρμόδιες υπηρεσίες, τα αντανακλαστικά του κράτους μας και την επαγρύπνηση των αρμοδίων θα ήταν πολύ ελπιδοφόρο αν δε συνέβαινε παραμονές εκλογών. Την ίδια περίοδο δηλαδή που, μεταξύ άλλων, κατά σατανική σύμπτωση:
-συλλαμβάνονται υπουργοί με τις καλοντυμένες συζύγους τους να παραδίδονται βορά στα θηρία -εξαρθρώνονται κυκλώματα διαφθοράς στο δημόσιο
-το ΚΥΣΕΑ αρνείται να παραλάβει προβληματικά αεροσκάφη για να μη ζημιωθεί το δημόσιο κατά δεκάδες εκατομμύρια.
Άντε να γίνουν οι εκλογές να επιστρέψω στη μπανανία μου...

Αυτό δεν είναι εκλογές, καλλιστεία "πατριωτισμού" είναι...

Είναι, λοιπόν, αυτή η κουβέντα ανοιχτή εδώ και χρόνια στην Ελλάδα. Κι όπως κάθε κουβέντα που ανοίγει και πολύ βολικά μένει να παραπαίει, άλλοτε στο περιθώριο κι άλλοτε στο επίκεντρο του δημόσιου βίου, αντί να μας κάνει σοφότερους, δημιουργεί και βοηθά να αποκρυσταλλωθούν συγκεκριμένα, εξίσου βολικά στερεότυπα. Ένα από αυτά, το επιβεβαίωσα και προσωπικά, μέσω των αντιδράσεων που μου διατυπώθηκαν για την προηγούμενη ανάρτηση, αναφορικά με το βίντεο της κ. Μουτσάτσου. Η πλειοψηφία εκείνων που μου επιτέθηκαν για το συγκεκριμένο κείμενο, έσπευδαν να με χαρακτηρίσουν όχι τόσο ως ανθελληνίδα κτλ αλλά κυρίως ως αριστερή. Ο συνειρμός απλός και μετά από τόσα χρόνια αυτοματοποιημένος: αν δεν διατυμπανίζεις  τη λατρεία και την αφοσίωσή σου στην ένδοξη ηρωική πατρίδα, τότε είσαι "αριστεροκομμούνι, συριζολάγνα, ταγάρι" κτλ...

Σε πόση σύγχυση μπορεί να έχει περιπέσει μια ολόκληρη κοινωνία; Από πότε η δεξιά, όπως αυτή κάθε φορά σκιαγραφείται- μονοπωλεί τον πατριωτισμό και την αγάπη για τη χώρα; Κρεμάς τη γαλανόλευκη στο μπαλκόνι και αυτό αρκεί για να είσαι "καλός πατριώτης" κι ας είναι το μπαλκόνι αυθαίρετο. Μιλάς για το ένδοξο παρελθόν και δοξάζεσαι αντιστοίχως κι ας μην έχεις ανέβει ούτε μια φορά στην Ακρόπολη. Παρακαλείς για ρουσφέτια και διευκολύνσεις όλη σου τη ζωή και όλα παραγράφονται αν επαναλαμβάνεις συστηματικά πως ο τόπος σου γέννησε τη δημοκρατία κι αν κάνεις τον σταυρό σου κάθε που περνάς από εκκλησία.

Είναι τυχαίο που καθ όλη τη διάρκεια αυτής της προεκλογικής περιόδου το ενδιαφέρον και η προσοχή έχουν μετατοπιστεί από το ουσιώδες που είναι ο χειρισμός των ζητημάτων της οικονομίας, της ανεργίας και της ανάπτυξης στο εύκολο που είναι ο φόβος, το μεταναστευτικό και το μίσος συναρτήσει των δύο προηγουμένων;

Η ανησυχητική διαφορά αυτή τη φορά είναι ότι η πατριδοκαπηλεία δεν περιορίζεται πια στα άκρα της δεξιάς αλλά εξαπλώνεται σε όλα τα πατώματα του συντηρητικού οικοδομήματος, σχηματοποιώντας έναν πρωτοφανή σε εύρος πολιτικό χώρο. Δεν είναι πια μόνο η Χρυσή Αυγή που πολιτεύεται με συνθήματα όπως το "για να ξεβρωμίσει ο τόπος" και υποψηφίους που παραπέμπουν στο ηρωικό 1821...


Δεν είναι μόνο ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός που κατεβαίνει στην προεκλογική μάχη με διακηρύξεις συνεπείς προς τις πάγιες θέσεις του κ. Καρατζαφέρη, που πριν από λίγους μήνες είχε προτείνει να πνίγουμε τους μετανάστες που επιχειρούν να εισέλθουν παράνομα στη χώρα μας.  Αξίζει ενδεικτικά να ρίξει κανείς μια ματιά σε μια από τις χαρακτηριστικές προεκλογικές αφίσες του κόμματος...

Στο ίδιο πεδίο, στον φόβο για το διαφορετικό, την ανασφάλεια και την ψευδαίσθηση ότι είναι οι μετανάστες που φταίνε για όλα τα δεινά της Ελλάδας κι αν φύγουν, θα ξαναβρούμε τον χαμένο μας παράδεισο, παρατηρώ ότι επιχειρεί να κεφαλαιοποιήσει τη δύναμή του και ο κ. Σαμαράς. Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας καλεί συχνά πυκνά να συσπειρωθούμε και -προφανώς δίνοντάς του ισχυρή λαϊκή εντολή- να "ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας". Αλήθεια, πόσο ακριβώς διαφέρει το κάλεσμά του από την πρόσφατη πρόταση Καρατζαφέρη περί οπλοφορίας, άμυνας και αυτοδικίας;

Θα πει κανείς, και σωστά ίσως, ότι, ειδικά για την περίπτωση του κ. Σαμαρά, η προσφυγή σε τσιτάτα τέτοιου τύπου είναι προεκλογικά η πιο σωστή συνταγή για να πλήξει τα πραγματικά άκρα, αυξάνοντας τη δύναμή του αλλά και προστατεύοντας τη δημοκρατία μας. Η ακροδεξιά, φασιστική ή φασίζουσα γυμναστική, όμως, φέρνει και την αντίστοιχη εξοικείωση. Μας κάνει έννοιες που προκαλούσαν αποστροφή στο παρελθόν, χρόνο με τον χρόνο πιο ανεκτές... Η ρητορική της Χρυσής Αυγής, για παράδειγμα, που μέχρι πριν από λίγα χρόνια ήταν στο μυαλό όλων σχεδόν σχηματοποιημένη ως ταμπού, ξαφνικά θα βρει θέση, όπως όλα δείχνουν, μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο. Προφανώς δεν τρελλάθηκε το 3 ή το 5% των ψηφοφόρων, ούτε (ελπίζω) θα αρχίσουμε από την 7η Μαΐου να χαιρετιόμαστε με heil...Οπωσδήποτε, ωστόσο, το ταμπού έσπασε και η παράνοια του οποιουδήποτε εξ ημών αρχίζει πια να γίνεται έστω και κατ' αυτό το ελάχιστο λιγότερο νοσηρή.

Πρόσφατα η Γαλλία συγκλονίστηκε από το μακελειό σε εβραϊκό κολλέγιο στην Τουλούζη. Το περιστατικό βύθισε τη χώρα στο πένθος και ανάγκασε ακόμη και τον Νικολά Σαρκοζί να αναστείλει για κάποια 24ωρα την προεκλογική του δραστηριότητα. Εκείνο που ελάχιστα σχολιάστηκε και συσχετίστηκε από τα μέσα ενημέρωσης είναι το γεγονός ότι στο πλαίσιο αυτής ακριβώς της δραστηριότητας, ο Σαρκοζί είχε από καιρό ανεβάσει τους τόνους με τσιτάτα, αντίστοιχα εκείνων που ακούει και ο έλληνας ψηφοφόρος για τους μετανάστες και τις διάφορες κοινότητες της χώρας. Κίνητρο, προφανώς κι εδώ ήταν η υφαρπαγή ψήφων από τη θυγατέρα Λεπέν που σάρωσε στον πρώτο γύρο. Σε κάθε μάχη, όμως, υπάρχουν και παράπλευρες απώλειες.

Δεν υπαρχει αμφιβολία ότι είμαστε πια μια κοινωνία που φοβάται. Όχι μόνο εμείς εδώ στην Ελλάδα αλλά σε όλη την Ευρώπη. Κι αν λένε αρκετοί ότι η οργή είναι κακός σύμβουλος μπροστά στην κάλπη, άλλο τόσο θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι κι ο φόβος και το μίσος δεν μπορεί να είναι συνιστώσες κρίσης και επιλογής.
Αλλά και πρακτικά, ας πάρει κανείς, για παράδειγμα το μεταναστευτικό. Πόσο πιθανό είναι να αντιμετωπιστεί ουσιαστικά και αποτελεσματικά το πρόβλημα; Χρειάζεται οτιδήποτε παραπάνω από κοινή λογική για να αντιληφθεί κανείς ότι όσο ο μισός πλανήτης πεινάει, καταδυναστεύεται ή πλήττεται από καταστροφές, οι κάτοικοί του θα επιχειρούν να εισχωρήσουν στον υπόλοιπο μισό ακόμη και με κίνδυνο της ζωής τους;  Με πόσους ανθρώπους που έτυχε να μείνουν στην Ελλάδα έχετε μιλήσει που να πιστεύουν ότι στη χώρα τους θα είναι καλύτερα ακόμη κι από αυτό το μαρτύριο που ζουν κάθε μέρα χωρίς στέγη, φαγητό, υγεία, μέλλον για τα παιδιά τους;  Ασφαλώς και μπορεί η κατάσταση να τεθεί υπό έναν κάποιο έλεγχο. Αυτό, όμως, θα συμβεί μόνο αν η χώρα μας και οι υπόλοιπες που αντιμετωπίζουν, λόγω γεωγραφικής θέσης, το ίδιο πρόβλημα καταφέρουν να καταστήσουν το ζήτημα ευρωπαϊκό και φέρουν τις Βρυξέλλες προ των ευθυνών τους. Κανένα "ναυάγιο" στη Λαμπεντούζα δεν έλυσε το μεταναστευτικό για τη Ρώμη.

Στο μεταξύ, όσο στη χώρα μας γερμανοτσολιάδες τε και πατριώτες ράβουν κοστούμια ορκωμοσίας, στη Νορβηγία, οι απόγονοι των Βίκινγκς παραδίδουν μαθήματα δημοκρατίας, ανοχής, κοινωνικής συνοχής και πολιτισμού, κι ας μην ήταν οι δικοί τους πρόγονοι που όρισαν αυτές τις έννοιες. Την ώρα που λογοδοτούσε ενώπιον δικαστηρίου ο Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ, σαράντα χιλιάδες πολίτες συγκεντρώθηκαν στο Όσλο όχι μόνο για να τιμήσουν τα 77 θύματα ενός ανθρώπου, του οποίου το μανιφέστο είχε βρει θιασώτες και στην Ελλάδα, αλλά για να στείλουν το μήνυμα ότι η κοινωνία τους θα υπερισχύσει έναντι κάθε παραληρήματος και κάθε παράνοιας. Αντί να κάψουν, να σπάσουν, να βανδαλίσουν, προτίμησαν να πουν όλοι μαζί ένα παιδικό τραγούδι. Λέγεται "τα παιδιά του ουράνιου τόξου" και για τον Μπρέιβικ είναι "μαρξιστική προπαγάνδα που κάνει πλύση εγκεφάλου στους νέους της Νορβηγίας ώστε να ανέχονται τους μετανάστες".


Απόσπασμα των στίχων σε ελεύθερη απόδοση: ΄
"Ένας ουρανός γεμάτος αστέρια,
ένας γαλάζιος ωκεανός ως εκεί που φτάνει το βλέμμα
και μια γη, όπου μεγαλώνουν τα λουλούδια.
Αλήθεια, για τι παραπάνω μπορεί να ελπίσει κανείς;

Μαζί θα ζήσουμε, κάθε αδελφός, κάθε αδελφή,
παιδιά του ουράνιου τόξου, πάνω σε χώμα γόνιμο.

Να πεις όμως σε όλα τα παιδιά
να πεις στον πατέρα σου,
να πεις στην μητέρα σου,
ότι αυτή είναι η τελευταία μας
ευκαιρία να μοιραστούμε μια ελπίδα
κι έναν κόσμο..."

Το καλοκαίρι που μας πέρασε, ο Μπρέιβικ εκτέλεσε περισσότερους από εβδομήντα ανθρώπους στο νησί Οτόγια. Πριν το μακελειό, ο ίδιος είχε δημοσιοποιήσει τις απόψεις του εν είδει μανιφέστου. Η ανοχή που έδειξαν απέναντί του τόσο οι αρμόδιες αρχές όσο και η κοινωνία στο σύνολό της οδήγησε στην πιο αιματηρή επίθεση στην ιστορία της χώρας.
Δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει ότι η ανοχή των ελλήνων ψηφοφόρων απέναντι σε αντίστοιχα φαινόμενα, που εκδηλώνονται και μάλιστα υπό θεσμικό μανδύα, αλλά και η ανεύθυνη στάση πολιτικών που επενδύουν στο μίσος για να εξαργυρώσουν σε ψήφους, θα φέρει αργά ή γρήγορα χιλιάδες έλληνες στο Σύνταγμα, μετά από μια δική μας Οτόγια. Δεν χρειάζεται να φτάσουμε εκεί.  

Τρίτη 24 Απριλίου 2012

Άρες μάρες κουκουνάρες...Μουτσάτσος...




Εδώ και δύο εικοσιτετράωρα βλέπω να κάνει το γύρο του διαδικτύου ένα βίντεο με πρωταγωνίστρια την Κατερίνα Μουτσάτσου, σ' έναν υστερικό μονόλογο, που το μόνο που καταφέρνει είναι να επιβεβαιώσει τα χειρότερα στερεότυπα για την Ελλάδα και τους Έλληνες... Φανταστείτε, αν δεν έχει τύχει να το δείτε ως τώρα, ένα εθνοπατριωτικό μασάζ σε ύφος αντίστοιχο μ΄εκείνο που ο προπονητής του Ρόκυ Μπαλμπόα χρησιμοποιούσε για να πει στον "ιταλό επιβήτορα" πως "είναι μια μπουλντόζα".


Ή ακόμη, για να μην φαντάζεστε, ιδού:

Δεν πίνει, λέει, ούζο και δεν σπάει πιάτα. Επιπλέον, μιλάει πολλές ξένες γλώσσες και ουρλιάζει ότι συνέλαβε (αλήθεια, η Μουτσάτσου προσωπικώς το συνέλαβε;) την έννοια της δημοκρατίας, της ελεύθερης αγοράς και της κριτικής. Μ' άλλα λόγια, αν δεν ήταν η κ. Μουτσάτσου, εσύ που με διαβάζεις κι εγώ που γράφω, όλος ο πλανήτης θα πηδούσε από κλαδί σε κλαδί μουγκρίζοντας και θα τρωγε μπανάνες.  Ευτυχώς, δηλαδή, για τη Δύση, που υπάρχει ο νεοέλληνας (neo-hellene) γιατί αλλιώς ακόμη θα κυνηγιόμασταν με τα ρόπαλα...

Πολύ συγκινητικό το βίντεο...Ειδικά όταν άκουσα να μπαίνει από κάτω κι ο εθνικός ύμνος σε ένα αργό ανατριχιαστικό κρεσέντο, προς στιγμή, μ' έκανε να ξεχάσω πως:

" Με λένε Νίκη και είμαι ελληνίδα. Και ουζάκι πίνω και πιάτα σπάω και ξέρω πολλούς Νίκους και Κώστηδες απ την Ελλάδα, που άλλοι είναι μια χαρά παιδιά κι άλλοι όχι και τόσο. Οι πρόγονοί μου-αν και οι απόψεις διίστανται και ιστορικός δεν είμαι- πράγματι συνέλαβαν την έννοια της Δημοκρατίας κι έτσι εγώ σήμερα με περισσό καμάρι έκανα υπουργό έναν πρώην (;) δηλωμένο φασίστα και ετοιμάζομαι να βάλω στη Βουλή τη Χρυσή Αυγή.

Είμαι ελληνίδα. Οι πρόγονοί μου επίσης (με τον αστερίσκο να παραμένει) συνέλαβαν την ιδέα της ελεύθερης αγοράς, αυτό κατά την κ. Μουτσάτσου γιατί μέχρι σήμερα, νόμιζα ότι αυτή τη "λαμπρή ιδέα" την οφείλουμε στον Adam Smith, οπότε αυτό καθιστά απολύτως θεμιτό το να δανείζομαι για ν'αγοράζω τσάντες των 700 ευρώ ή να πηγαίνω διακοπές με δανεικά στα Παρίσια και τα Λονδίνα και σήμερα να μην έχω να φάω.
 Επιπλέον, οι πρόγονοί μου συνέλαβαν και την ιδέα της κριτικής σκέψης, την οποία ως γνωστόν κατοχύρωσαν ες αεί, απαγορεύοντας σε οποιονδήποτε μη Hellene να κάνει χρήση της, χωρίς να πληρώσει τα σχετικά δικαιώματα (άλλωστε, αν δεν διαθέτεις και το σχετικό γαλανόλευκο dna, και να θες, δεν μπορείς).

Είμαι ελληνίδα κι επειδή είμαι απόγονος του Αριστοτέλη και του Ευκλείδη, νομιμοποιούμαι να χρεώνω τη χωριάτικη 7 ευρώ και να κλέβω τον τουρίστα που παίρνω κούρσα από το Ελ. Βενιζέλος. Αυτός είναι βλάκας γιατί δεν είχε παππού τον Σωκράτη και την Ξανθίππη όπως εγώ.

Το Πυθαγόρειο θεώρημα μου δίνει το δικαίωμα να κατουράω και να φτύνω όπου βρω, ενώ τα έπη του Ομήρου έχουν ξεστραβώσει εκατομμύρια δυτικούς, γεγονός που επιτρέπει να κλείνω το λιμάνι, τα νησιά, τους αρχαιολογικούς χώρους, το κέντρο της Αθήνας και τις υπηρεσίες αυτής της χώρας, όποτε  μου καπνίσει.

Με λένε Νίκη και είμαι ελληνίδα. Οι προγονοί μου κι εσύ κι εγώ- απ ό,τι μ' ενημερώνει το βιντεάκι, θεμελιώσαμε τα πάντα κι έτσι, μαγκιά μας που ο παρολίγον πρωθυπουργός της χώρας τσέπωσε δεκάδες εκατομμύρια σε μίζες και τα κανε γάμους και πανηγύρια, νεοκλασσικά και παντόφλες Hermes των 900 ευρώ.

Ο Μέγας Αλέξανδρος που κατέκτησε τους βαρβάρους με τον πάπυρο στο χέρι και ευτυχώς τους έκανε ανθρώπους, φρόντισε να μπορώ εγώ σήμερα να παίρνω αγροτικές επιδοτήσεις και να τις κάνω Porsche και μπουζούκια και λογαριασμό να μη δίνω σε κανέναν κουτόφραγκο.

Είμαι ελληνίδα και σιχαίνομαι τους Γάλλους γιατί είναι σοβινιστές. Δεν ξέρουν πολλές ξένες γλώσσες όπως εγώ κι επίσης, όλο λένε ότι προσέφεραν στον δυτικό πολιτισμό, εξελίσσοντας τη Δημοκρατία και τις ανθρωπιστικές επιστήμες, την τέχνη και τα γράμματα. Κουραφέξαλα. Αν δεν ήταν οι αρχαίοι hellenes κι εσύ κι εγώ προσωπικά, ακόμα ο Σαρκοζί θα σερνε την Κάρλα στη σπηλιά του, τραβώντας την απ' τα μαλλιά μην του γεμίσει άμμο".


Προφανώς, όπως άλλωστε σε κάθε περίπτωση, η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Μετά απ' όσα έχουν συμβεί σ αυτή τη χώρα, την ιστορία, ίσως, θα πρεπε να την προσεγγίζουμε μάλλον αυτοκριτικά παρά με ναρκισσισμό. Όσα ισχύουν από αυτά που νευρωτικά (αλήθεια, δε σκέφτηκε ότι τώρα όλοι οι ξένοι θα μας έχουν για υστερικές;) διακηρύσσει η hellene του βίντεο, ας αφήσουμε τους άλλους να τα εντοπίσουν.

Παρενθετικά, προτιμώ κι εγώ το HELLAS από το GREECE και αντιστοίχως το Hellene από το Greek, θεωρώ, όμως, υπεραπλουστευτικό να πιστεύει κανείς ότι θα επιτευχθεί το περιβόητο rebranding μας, αν επιβάλουμε αυτή την αλλαγή αλλά κρατήσουμε τη χωριάτικη στα 7 ευρώ...



Τραγελαφικές υπερβάσεις...προεκλογική αδεία...


Όταν πριν από περίπου πέντε μήνες, τα ηνία της διακυβέρνησης της χώρας περνούσαν στον Λουκά Παπαδήμο, με τις εκλογές να προβάλλουν αχνά αχνά στο βάθος, οι περισσότεροι περιμέναμε ότι μαζί μ' αυτό το περιβόητο "τέλος της Μεταπολίτευσης" θα ερχόταν και μια ευρύτερη αλλαγή. Αλλαγή προσώπων και προεκλογικής νοοτροπίας ένθεν κακείθεν. Και πράγματι, οι δημοσκοπήσεις έρχονται να αποδείξουν, ότι το εκλογικό σώμα έκανε μια σημαντική στροφή, προκρίνοντας κυβερνητικούς συνασπισμούς και αδιαφορώντας μπροστά στο εκβιαστικό δίλημμα αυτοδυναμία ή ακυβερνησία, που με περισσό θράσος και κοντή μνήμη προσπαθούν να του επιβάλουν.

Το ένα από τα δύο μέρη αυτού του υπό υπογραφή νέου κοινωνικού συμβολαίου, λοιπόν, φαίνεται να διαφοροποιείται. Στον αντίποδα, παρακολουθώντας στη μεγάλη τους πλειοψηφία τις λίστες των υποψηφίων που κατέρχονται προς εκλογή την 6η του Μάη, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο αυτοί διεκδικούν την πολύτιμη ψήφο μας, συνειδητοποιεί κανείς ότι πολύ λίγο η κρίση και τα συνακόλουθά της έχουν επηρεάσει τους ανθρώπους που φιλοδοξούν να στελεχώσουν την επόμενη Βουλή.

Από τα συνθήματα και τα διαφημιστικά σποτ των κομμάτων, ως τις δηλώσεις και τα κακόγουστα φυλλάδια (ναι ναι, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που επενδύουν σε κακαίσθητα και κενά περιεχομένου φέιγ βολάν-πολύ χρήσιμα αν έχετε σκύλο και ξεμένετε από σακουλίτσες για τα κακά του), όλα φέρνουν περασμένες δεκαετίες, εκείνες του νεοπλουτισμού και του βολέματος μόλις μια ανάσα μακριά.

Λένε ότι σε κάθε διμερή υπόθεση, οι αλλαγές λειτουργούν κυκλικά. Είναι λοιπόν δύσκολο να προσδιορίσει κανείς αν ο ψηφοφόρος διαμορφώνει τη στρατηγική του υποψηφίου ή αν, αντίθετα, είναι η εικαζόμενη βούληση και ψυχολογία του ψηφοφόρου που αναγκάζει τους υποψηφίους να κάνουν πράγματα που δεν ταιριάζουν στην αισθητική και την κοσμοθεωρία τους.

Διαβάζω συχνά σε αναρτήσεις φίλων πως "ο κόσμος φταίει που θέλει να του χαϊδεύουν τ' αυτιά". Αν έτσι εξακολουθούν να έχουν τα πράγματα, γιατί οι δεσμεύσεις (προφανώς ανέφικτες βάσει των υπογεγραμμένων δεσμευτικών για την επόμενη βουλή συμφωνιών) των επικεφαλής των δύο μεγαλύτερων κομμάτων για αποκατάσταση των χαμηλοσυνταξιούχων ή μη περαιτέρω επιβάρυνσή τους, για προστασία των αδυνάτων και φρένο στις περικοπές μισθών, δεν αρκεί για να αντιστραφεί το κλίμα και να επιστρέψει ο λαός στο παραδοσιακό δίπολο;

Τι μεγαλύτερη απόδειξη χρειάζεται κανείς για να αντιληφθεί ότι τα διδάγματα της κρίσης πότισαν ακόμη και τα πιο μονολιθικά στρώματα της κοινωνίας; (Όχι ότι το σύνθημα "την 6η Μάη κλειδώνουμε παππούδες και γιαγιάδες στο σπίτι, το θεωρώ κι απολύτως άστοχο...)

Έπεσε πρόσφατα στην αντίληψή μου το φυλλάδιο της φωτογραφίας...Ο κύριος πολιτεύεται με τον ΛΑΟΣ, αλλά είμαι σίγουρη ότι αν μπορούσαμε να έχουμε πρόσβαση στο προεκλογικό υλικό των υποψηφίων όλων των κομμάτων ανά την επικράτεια, θα συναντούσαμε πολλά παρόμοια, και διάλεξε ως σύνθημα της καμπάνιας του τη φράση: "Ψήφισέ με εσύ κι εγώ θα δεις". Ποιοι είναι οι άνθρωποι αυτοί; Σε ποιούς απευθύνονται; Είναι άραγε μεμονωμένες περιπτώσεις γραφικών τύπων; Είναι η μετεξέλιξη του υποψήφιου βλαχοδήμαρχου της δεκαετίας του 70;

Έχουμε σ' αυτή τη χώρα νόμους για τα πάντα. Στον αστικό μας κώδικα υπάρχει ακόμη και σήμερα ενεργή διάταξη για την τύχη σμήνους αδέσποτων μελισσών, όπου αυτό εντοπιστεί. Ακόμη και για μας τους δημοσιογράφους, υπάρχει ένα συγκεκριμένο πλέγμα κανόνων, που επιβάλλεται προεκλογικώς από το ΕΣΡ (και ορθώς), για να διασφαλίσει την ανεπηρέαστη ενημέρωση του πολίτη. Την ίδια ώρα, δεν υπάρχει κανένας κανόνας, καμία διάταξη που να υπενθυμίζει στον εκάστοτε επίδοξο βουλευτή, υπουργό ή πρωθυπουργό, ότι φέρει την ευθύνη των λεγομένων του.
Η πολύ πρόσφατη ιστορία μάς απέδειξε, που μπορεί να φτάσει ένας υποψήφιος "προεκλογική αδεία".
Το "λεφτά υπάρχουν" του κ. Παπανδρέου είναι, κατά τη γνώμη μου, ο ορισμός της πολιτικής εξαπάτησης με σκοπό την υφαρπαγή της λαϊκής εντολής. Αυτό, βέβαια, το αυταπόδεικτο συμπέρασμα (δεν πιστεύω ότι υπάρχει νοήμων άνθρωπος που να διαφωνεί σχετικά), δεν στάθηκε αρκετό για να ληφθεί οποιαδήποτε σχετική πρωτοβουλία.  Αντιθέτως, δυο χρόνια αργότερα γινόμαστε θεατές κι ακροατές του ίδιου έργου -τηρουμένων πάντα των αναλογιών. Γιατί, πώς αλλιώς να κρίνει κανείς, τις εκατέρρωθες απεγνωσμένες εξαγγελίες περί μη λήψης μέτρων, για τα οποία η χώρα έχει επισήμως δεσμευθεί;

Στις εκλογές της 6ης Μαΐου, κατά τη γνώμη μου, δεν καθορίζουμε την τύχη της χώρας. Έχουμε όμως τη χρυσή ευκαιρία, να κλείσουμε ένα θλιβερό κεφάλαιο της πολιτικής μας ιστορίας και να στείλουμε στον τάφο ένα σύστημα θνησιγενές, που παρέπαιε επί δεκαετίες, συμπαρασύροντάς μας σε μια βολική μεν, προκαθορισμένου προορισμού δε περιδίνηση.

*Ευχαριστώ θερμά τον συνάδελφο Niko Ago που έθεσε υπόψιν μου το συγκεκριμένο φυλλάδιο της φωτογραφίας.