Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2014

Τερματικός σταθμός: Στρασβούργο

Τον Απρίλιο του 2012 ο διάσημος τούρκος πιανίστας Φαζίλ Σάι, έκανε μια αξιόλογη παρατήρηση:  Ο μουεζίνης που κάλεσε τους πιστούς για προσευχή, αποφάσισε ότι, γι΄αυτήν τη φορά, η επικοινωνία με τον Προφήτη δεν χρειάζεται να διαρκέσει πάνω από 22 δευτερόλεπτα.
Μετά την αξιόλογη παρατήρηση, όμως, ο Φαζίλ Σάι έκανε και μια «κακή» επιλογή: Αποφάσισε τα δάχτυλα, που τον έχουν κάνει παγκοσμίως γνωστό, να τα χρησιμοποιήσει για ένα τιτίβισμα που θα εξέφραζε την έκπληξή του.
  
 «Γιατί τέτοια βιασύνη; Περιμένει κάποια ερωμένη ή μήπως κάποιο τραπέζι με ρακή;»


Ήταν ένα από τα πολλά tweets που ερέθισαν τα οξυμένα, πολλώ δε μάλλον στην Τουρκία του Ερντογάν, αντανακλαστικά της τουρκικής Δικαιοσύνης.

Τι κοινό, τώρα, μπορεί να έχει ένας διάσημος πιανίστας από την Άγκυρα μ' έναν άσημο υπάλληλο ιχθυοτροφείου από τον Βόλο; Τουλάχιστον ένα: το χιούμορ! Ίσως κι ένα ακόμη: Αμφότεροι απολαμβάνουν του θλιβερού προνομίου να ζουν σε μία από τις χώρες που διατηρούν σε ισχύ αλλά και πλήρη ενέργεια τον νόμο περί βλασφημίας/ περιύβρισης θρησκεύματος.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, κάθε τέτοια απόπειρα περιορισμού της έκφρασης θα προσέκρουε στην πρώτη τροπολογία του Συντάγματος (το 1st Amendment που μάθαμε απ το Hollywood). Στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο σχετικός νόμος καταργήθηκε το 2008, αλλά παρέμενε νεκρό γράμμα εδώ και χρόνια. Στην Ιταλία, που δεν μπορεί κανείς να πει ότι στερείται θρησκευτικής ευαισθησίας, από το 1999 έχει ψηφιστεί αποποινικοποίηση κι οι σχετικές πράξεις τιμωρούνται με διοικητικές ποινές. Στη Νορβηγία η διάταξη παραμένει ανενεργή για σχεδόν έναν αιώνα.

Στον αντίποδα, βέβαια, θα πεις πως η Ρωσία του Πούτιν πριν από λίγους μήνες ψήφισε νέο "βελτιωμένο" νόμο που τιμωρεί τη βλασφημία. Κι εγώ πάλι θα σου πω πως στη Ρωσία πρόσφατα απαγορεύτηκε και η "gay προπαγάνδα" ή πώς είναι πάνω από 70 τα κράτη που τιμωρούν την ομοφυλοφιλία. Κι έπειτα, όπως καταλαβαίνεις, η συζήτηση μπορεί να συνεχίζεται για πάντα.


(Για την ιστορία πάντως, σε ό,τι αφορά εμάς τους Ευρωπαίους, η Επιτροπή της Βενετίας έχει, από τριετίας, γνωμοδοτήσει στο Συμβούλιο της Ευρώπης, εισηγουμενη την κατάργηση όλων των διατάξεων που καθιστούν αξιόποινη πράξη τη βλασφημία και στα τελευταία κράτη που τις διατηρούν σε ισχύ.)
  
Θέλει ο θεός εισαγγελέα; Είναι η πίστη τόσο αδύναμη που πλήττεται και σηκώνει προσβολές;

Στην Τουρκία, το θέμα έθεσε, προσφεύγοντας στη Δικαιοσύνη, ένας πολίτης. Στην Ελλάδα, χρειάστηκε (πάλι καλά) να δοθεί μια επιπλέον ώθηση. Και τότε, ως από μηχανής διάολος (θα έγραφα θεός αλλά εδώ πράγματι θα επρόκειτο περί βλασφημίας), εμφανίστηκε ο χρυσαυγίτης βουλευτής και νυν προσωρινά κρατούμενος Χρήστος Παππάς.

Ο χουντικός "αφέτης" έδωσε το σήμα και χαράς ευαγγέλια!

Θεούσες, ψευτοσυντηρητικοί, υπερορθόδοξοι, αργόσχολοι και λοιποί (των οποίων η ψήφος μετράει ακριβώς όσο κι η δική σου) προσεβλήθησαν και βγήκαν στους "δρόμους" των social media για να μας κάνουν να διαπιστώσουμε ότι η απουσία του rexona, που σε γονάτιζε σ εκείνα τα αλησμόνητα συλλαλητήρια για τις ταυτότητες, μπορεί να ταξιδέψει και διαδικτυακά. Α ναι. Και για να αξιώσουν να μην πιάνει τον Γέροντα Παΐσιο στο στόμα του ένας πιτσιρικάς στο Facebook. Κι αν στην Ελεύθερη Ώρα είχαν έστω και μια στάλα χιούμορ, τότε ήταν που έπρεπε να βγει με πρωτοσέλιδο την "προφητεία" του Γέροντος που είχε πει πως "ο εχθρός θα έρθει καβάλα σε οπτική ίνα αλλά θα ηττηθεί από μια γυναίκα με χλαμύδα και ζυγαριά στο χέρι" κι άλλα τέτοια όμορφα, να τρως σαρδέλες  και να μη σου πάει να πετάξεις το εφημεριδόχαρτο του ψαρά.

Κι ύστερα εσύ που βλέπεις όλο αυτό το τσίρκο να ξεδιπλώνεται μπροστά σου, σαν τότε με το Χυτήριο, σαν τότε με το καρπούζι που προσπάθησε να "γονιμοποιήσει" ο Τότσικας στην Τεχνόπολη, σαν πιο πριν με τη Ζωή του Μπράιαν, και σαν ακόμη πιο παλιά με τον Καζαντζάκη, λες "ε δεν μπορεί, ο δικαστής θα δώσει τη λύση".

Κι έπειτα μαθαίνεις πως τη δίνει. Και μαζί δίνει και λίγο απ αυτό το δίκιο που θέλει το άκρο κι η συντήρηση για να πάει λίγο παραπέρα. Για να φάει δικαίωση και να ηρεμήσει για λίγο. Για να ψηφίσει λίγο αριστερότερα της ακροδεξιάς. Για να θυμηθείς πως μερικά πράγματα, όση ώρα κι αν ταξιδεύουν, δεν πάνε μακριά. Κύκλους κάνουν.

Ο νόμος είναι νόμος. Σχεδόν όλα, όμως, είναι σχετικά θα πει, από πλευράς του, ακόμη κι ένας πρωτοετής φοιτητής Νομικής. Εν τέλει, ο δικαστής θα αποφασίσει κατά περίπτωση τι συνιστά προσβολή. Είναι αυτές οι αόριστες έννοιες που κάθε φορά περιμένουν κάποιον να τις ερμηνεύσει. Κάπως σαν το "δημόσιο συμφέρον" όπως το έκρινε η Δικαιοσύνη στις προσφυγές κατά των περικοπών μισθών και συντάξεων, στην Ελλάδα των μνημονίων. Aka, έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε...

Στην περίπτωση του τούρκου πιανίστα, στον δεύτερο βαθμό, η ποινή 10μηνης φυλάκισης με 5ετή αναστολή ακυρώθηκε για λόγους τυπικούς. Η δίκη θα επαναληφθεί. Εν τω μεταξύ, έχει μεσολαβήσει παρέμβαση της Κομισιόν κι ο διασυρμός (ακόμη ένας) για τη γείτονα.




Στην περίπτωση του Λοΐζου, θα 'ναι μια διαδρομή που όσο νωρίτερα (στον δεύτερο βαθμό ίσως;) ξαναβρει τον εθνικό δικαστή στο μονοπάτι του ορθού λόγου, τόσο καλύτερα. Αλλιώς, το Στρασβούργο είναι δυο βήματα μακριά κι η χώρα εδώ και χρόνια πρωταθλήτρια στις καταδίκες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου