Τρίτη 8 Μαΐου 2012

Μιλάμε για παράνοια...



Τη φοβάμαι. Δεν τη σιχαίνομαι. Τη φοβάμαι, την τρέμω. Κάθε που φτάνει η θερμοκρασία να ξεπερνά τους 20 μετά τη δύση του ήλιου, οι άλλοι καλωσορίζουν το υπέροχο ελληνικό καλοκαίρι κι εγώ οχυρώνομαι σαν την τρελή.
Μην μου πεις να το εκλογικεύσω. Δεν αρκεί δυστυχώς. Ξέρω πως είναι ακίνδυνη-τουλάχιστον δεν δαγκώνει με δηλητήριο όπως ο σκορπιός και τα φίδια, που συναντάω και προσπερνάω σα να μην τρέχει τίποτε τα καλοκαίρια στη Λευκάδα. Ξέρω πως είναι μικροσκοπική και πως το πρωί θα έχει εξαφανιστεί γιατί το φως δεν το γουστάρει καθόλου. 

Έφτασα 30 και κάθομαι πέντε η ώρα το πρωί να κάνω αναρτηση-ψυχοθεραπεία. Έχει προηγηθεί τετράωρο τελετουργικό που περιλαμβάνει: Καθάρισμα, ψεκασμό με φονικά δηλητήρια και φυσικά κλειστές μπαλκονόπορτες, κλάμα, υστερία, φαγούρα ακατάσχετη κι ενοχλητική, σπασμούς και ουρλιαχτά κάθε φορά που μια τούφα απ τα μαλλιά μου απροειδοποίητα ακουμπά το δέρμα μου. 

Μάταια προσπαθώ τόσα χρόνια να το ξεπεράσω στο μυαλό. Όλο τον χειμώνα προετοιμάζομαι και λέω ότι φέτος και να υπάρξει συναπάντημα, θα ναι αλλιώς. Αγγούρια. Την είδα απόψε, για πρώτη φορά μετά από δυο χρόνια και κάτι ζωής σ αυτό το σπίτι. Κατάφερε η άθλια να τρυπώσει ποιος ξέρει από που. Τι που σαν τη μουρλή κλείνω μπανιέρες, νιπτήρες και νεροχύτες κάθε που κάνω μπάνιο/πλένω τα χέρια μου/ πλένω πιάτα; Τι που τσεκάρω δυο φορές την εβδομάδα μια μια τις νάιλον σακούλες του σούπερ μάρκετ μην τυχόν και έχουν αβγά, φωλιές κτλ (το γνωστό: ό,τι μαλακία σου πει κάποιος για τη φοβία σου, καρφώνεται στον εγκέφαλο και γίνεται ψυχαναγκασμός); Αυτή καθόταν σήμερα στο χαλάκι του μπάνιου και κουνούσε τις κεραίες της σα να μην τρέχει τίποτε. 
Την τελευταία φορά που σε σπίτι που ζούσα δέχθηκα τέτοια επίσκεψη, μετακόμισα το ίδιο βράδυ και η ζωή μου πήρε βόλτες απερίσκεπτες...Για μία κατσαρίδα. Έτσι. Τετοια παράνοια. 
Ρωτάω τη μάνα μου να μου πει τι μπορεί να συνέβη όταν ήμουν μωρό ακόμη και ζω από τότε μ αυτόν τον εφιάλτη. Μη γελάς, εφιάλτης είναι για όποιον το ζει (και ζει και μόνος). Μάταια. Μου λέει πως όταν κάνω παιδιά θα αναγκαστώ να το ξεπεράσω για να τα "προστατεύσω" σε αντίστοιχη συνάντηση. Μ άλλα λόγια, τρία πουλάκια κάθονταν. 

Για μια περίοδο με είχαν πείσει πως αν δεν τις λέω κατσαρίδες αλλά βρω μια άλλη λέξη, μπορεί να το ξεπεράσω...Δε θέλω να σου πω τι έγινε στο πρώτο συναπάντημα, μετά από μήνες που αναφερόμουν σ αυτήν ως "κομμάντο"; Άστα...

Ωδή στον Λάμπρο είναι αυτό το κομμάτι. Αυτός, ως άνθρωπος καρδιάς είναι εκεί για μένα πάντα. Να τις σκοτώνει και να με αντέχει. Να ξεπερνάω τη γελοιοποίησή μου και να μην νιώθω άσχημα που τρόμαξα όλη τη γειτονιά λες και με σφάζουν μέσα στο σπίτι μου, μία η ώρα το πρωί. Να παραδίδω την αξιοπρέπειά μου και να γίνομαι παρανοική ζητώντας του να γεμίσει με φύλλα δάφνης όλες τις ήδη μονωμένες με σιλικόνη πρώην χαραμάδες του σπιτιού. Να αντέχει να κοιμάται-όπως τώρα που σου γράφω- στα μαξιλάρια του καναπέ, μην τυχόν και χρειαστεί να κάνει το κομμάντο ξημερώματα. 

Αν ξέρεις κάποιον που το χε και το γιάτρεψε, κάνε έναν κόπο και δώσε τα φώτα σου...Το καλοκαίρι δεν έχει καν σηκώσει αυλαία κι αν η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, φέτος δε με βλέπω καλά. 

ΥΓ: Γίνεται σας παρακαλώ, σε άρθρα για την αντιμετώπιση του θέματος να μη βάζετε σχετικές φωτό; Πόσο δύσκολο είναι δηλαδή να καταλάβεις ότι το άρθρο απευθύνεται σε αυτούς που έχουν τη συγκεκριμένη φοβία και που το τελευταίο που θέλουν είναι να τη δούν, έστω και ζωγραφιστή;

ΥΓ1:Επίσης, αν ξέρει κανείς αν αυτό με τα φύλλα δάφνης πιάνει, ας ενημερώσει γιατί έχω κάνει το σπίτι να μυρίζει σα στιφάδο...Μερσί εκ των προτέρων.

* Στη φωτό με τον ήρωα της βραδιάς σε κάποιες εκλογές του 984...

5 σχόλια:

  1. Αχ π@@τανα κατσαριδα που θα ζεις και μετα απο πυρηνικο πολεμο.... δεν θα το ξεπερασουμε ποτε... εχω παρει μες στη νυχτα το μικρο Νικολα και εχω παει στο μαγαζι για να πω του αντρα μου να παει στο σπιτι να τη σκοτωσει..ΥΠΟΜΟΝΗ ΥΠΟΜΟΝΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έχω παρόμοιο πρόβλημα. Αν την είδες στο μπάνιο, τότε κατά 99% μπήκε ή από ανοιχτό και χωρίς σίτα παράθυρο ή από τον υπόνομο. Από τότε που τα κλείνω έχω ησυχάσει (με τις μεγάλες τουλάχιστον γιατί αραιά και πού συναντάω μικροσκοπικές σε άκυρα μέρη)
    Η πιο δραστική λύση είναι συνεργείο απολύμανσης και απεντόμωσης στην πολυκατοικία και ψέκασμα ακόμα και στους γύρω υπονόμους. Από το προηγούμενο διαμέρισμα είχαν εξαφανιστεί τελείως. Ωστόσο είναι οικονομικά εφικτό μόνο αν μοιράζονται τα κοινόχρηστα.
    Αυτό με τις σακούλες είναι μάλλον μύθος. Για άμεσα αποτελέσματα λούστη με οινόπνευμα αν την δεις. Σκοτώνει ακαριαία και απολυμαίνει.
    Και ψυχραιμία :)
    Ψυχραιμία :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν υπάρχει παράθυρο ανοιχτό και υπόνομος ακάλυπτος...Αρχίζω να πιστεύω ότι μπήκε από το σημείο που ενώνεται η σωλήνωση της τουαλέτας με τον τοίχο. Εκεί είναι το μόνο σημείο που μπορώ να φανταστώ...Ευχαριστώ για το tip με το οινόπνευμα, αλλά δυστυχώς αν τη δω απλώς παγώνω. Δεν μπορώ να τη σκοτώσω...ούτε καν να της πετάξω κάτι από μακριά...Όπως και να χει, είναι μια παρηγοριά να ξέρεις ότι υπάρχουν κι άλλοι σε παρόμοια κατάσταση :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλά να πάθεις που ήθελες να το παίξεις και αγρότισα!!!!!
    Για άμεση αντιμετώπιση... λούστει με ULTREX και θα δείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Διάβασα πρόσφατα οτι η τοξικοτητα που προκαλεί ο συνδυασμός ανανας με γάλα εξοντώνει ακόμη κι αυτές τις αηττητες απο πυρηνικό όλεθρο !

    Ωστόσο, πέραν αστεισμου κ διογκωτικης σιλικονης υπάρχει λύση, η οποία με απάλλαξε ολοκληρωτικα. Θα την αναζητήσεις σε φυτώριο με φυτοφάρμακα. Είναι ένα μικρό σωληναριο που περιέχει κρέμα. Ελάχιστη ποσότητα σε γωνίες κ αποκρυφα μέρη αρκεί για το επιθανατιο γεύμα τους :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή