Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012

Παρλάτες παρλάτες παρλάτες... (D.Cameronwise)




Αν υπήρχε κανείς, μέχρι σήμερα, που να θεωρούσε ότι οι παρλάτες "ταχείας καύσεως" προς εσωτερική κατανάλωση αποτελούν αποκλειστικό προνόμιο των ελλήνων πολιτικών, τότε, πράγματι το πρόσφατο λαϊκίστικο παραλήρημα του Ντέιβιντ Κάμερον, λογικά τους εξέπληξε.

Δε θα πρεπε πάντως, αν σκεφτεί κανείς, ότι έρχεται λίγα 24ωρα μετά την, παρόμοιας αποστολής, αποστροφή της καγκελαρίου Μέρκελ αναφορικά με το ευρωομόλογο και τη συνάρτησή του με τη παρουσία της στον μάταιο τούτο κόσμο (και μάλιστα τη βιολογική- ούτε καν την πολιτική).

Γιατί πρόκειται για ατάκα άνευ περιεχομένου; Απλά γιατί, όπως -θέλω να πιστεύω- καλύτερα απ' όλους μας, ο ίδιος ο βρετανός πρωθυπουργός είναι σε θέση να γνωρίζει, η ελευθερία εγκατάστασης πολιτών/μισθωτών/ ελευθέρων επαγγελματιών εντός των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελεί ένα από τα θεμελιώδη κεκτημένα του κοινοτικού και μετεπειτα ενωτικού οικοδομήματος (με πρόβλεψη ήδη από το 1957 και την -ιδρυτική της ΕΟΚ- Συνθήκη της Ρώμης).

Επιπλέον, ακόμη και ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζει το ΔΕΚ σχετικές με το εν λόγω δικαίωμα υποθέσεις που κρίνονται ενώπιόν του, έρχεται να επιβεβαιώσει πως εξαιρέσεις από την εφαρμογή του και περιορισμοί μπορούν να γίνονται δεκτοί σε πολύ συγκεκριμένες και επαρκώς αιτιολογημένες  περιπτώσεις). Οι δε γενικές ρήτρες (ασφάλεια/δημόσια τάξη) σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαν να ερμηνευθούν τόσο διασταλτικά ώστε να ταυτιστούν με απαγόρευση εισόδου και εργασίας σε συγκεκριμένες εθνικότητες (!).

Ακόμη και το γενικό opt out που εξασφάλισε μετά κόπων και βασάνων το Ηνωμένο Βασίλειο, να επιχειρούσε να ενεργοποιήσει για να επιβάλει εμπάργκο σε πολίτες των χρεωκοπημένων χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου, δεν μπορώ να φανταστώ ούτε έναν νοήμονα πρωτοετή φοιτητή νομικής σχολής οποιουδήποτε κράτους μέλους, που θα θεωρούσε ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό ή μπορεί να γίνει δεκτό χωρίς να καταλυθεί στον πυρήνα της η αρχή της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης/αμοιβαιότητας. Αυτό για το οποίο μιλά ο κ. Κάμερον θα ισοδυναμούσε με ένα ιδιότυπο apartheid στους κόλπους της Ένωσης. (Εκτός βέβαια, αν όπου Greexit εννοήσουμε όχι την έξοδο απ το ευρώ, αλλά από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, σενάριο που με ξεπερνά-οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας δεν ηταν ποτέ το φόρτε μου.)

Για να μην παρεξηγηθώ, συμφωνώ απολύτως με όλους εκείνους που εξαγριώθηκαν στο άκουσμα αυτών των πρωτοφανών δηλώσεων. Συμφωνώ με όσους ανατρέχουν στην ιστορία που δένει τις δυο χώρες και αξιώνουν μεταχείριση αντάξιά της. Και ναι, θα έπρεπε να συνυπολογίσει ο βρετανός πρωθυπουργός τα κεφάλαια που εισρέουν στη χώρα του από τους χιλιάδες έλληνες φοιτητές, το ελληνικό λόμπυ του City, ακόμη ακόμη και τις Καρυάτιδες, ιφ γου γουίς. Η κρίση, ωστόσο, είναι μεγάλη, τα λεφτά είναι πολλά, πεινασμένοι μαθητές λιποθυμούν και στα βρετανικά σχολεία κι επιπλέον, το γκελ στους θερμοκέφαλους (ναι, "φύεται" και εκτός συνόρων το είδος) ευρωσκεπτικιστές ήταν συχνά πυκνά χαρτί των εκάστοτε ηγετών του Ηνωμένου Βασιλείου.

*Και να μην ξεχάσω να σου μεταφέρω (για να κορδωθείς από εθνική περηφάνεια) - αν το χασες- την αξεπέραστη εξυπνάδα του πρώην υπουργου Ευρωπαϊκών Υποθέσεων(επί Εργατικών), Ντένις ΜακΣέιν, που είπε (και πολύ λογικά :)) : «Και σαφώς, εάν απαγορεύσουμε σε κάθε Έλληνα να έρθει στη Βρετανία, οι Έλληνες θα απαγορεύσουν σε κάθε Βρετανό να πάνε στην Ελλάδα - εξαιρετικός τρόπος για να αρχίσει κανείς την περίοδο των διακοπών».

Aλλά, ας το δούμε και λίγο απ' την άλλη... Δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση να ταρακουνήθηκαν λίγο όλοι εκείνοι που μιλούν (και όχι μόνο) για τους μετανάστες στην Ελλάδα; Πόσο πιο "τριτοκοσμικός ανεπιθύμητος βρωμερός μετανάστης" μπορείς να νιώσεις μετά τα σημερινά;


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου