Γιατί μ' αρέσει το facebook...

Γιατί με μαθαίνει μουσικές που δεν ήξερα.

 Γιατί με βομβαρδίζει με εικόνες που αλλιώς δεν θα ψαχνα, δεν θα βλεπα.

 Γιατί σε βρήκα μετά από 25 χρόνια κοριτσάκι που έμενες στην ίδια πολυκατοικία και μετά μετακόμισες κι έμεινα να θυμάμαι τ όνομά σου και πώς χτενίζαμε παρέα τις κούκλες μας.

 Γιατί σου μιλάω αν και είσαι μακριά πολύ.

 Γιατί είναι σαν να υπάρχει πάντα σε μια οθόνη μια παρέα, όταν δεν θέλω μόνη και δεν έχω να επιλέξω αλλιώς.

 Γιατί διαβάζω πως το like σε σχόλιο προξενεί αντίδραση συγγενή του οργασμού (! Ναι κι εγώ απόρησα το ίδιο)

 Γιατί βλέπω πιο άμεσα από ποτέ πως υπάρχουν και χειρότερα.

 Γιατί βλέπω πιο άμεσα από ποτέ πως υπάρχουν και καλύτερα.

 Γιατί το τελευταίο βιβλίο που μου πρότεινες φίλε συγγραφευ (φευ) δεν άξιζε μία, αλλά, όπως και να χει, μ έκανε να σπεύσω στο βιβλιοπωλείο.

 Γιατί ικανοποιεί το ένστικτο της κλειδαρότρυπας (έλα που δεν ξέρεις).

 Γιατί βλέπω back stage photos από εκείνους που τα cd τους αγόραζα μαθήτρια με τα λεφτά του κουμπαρά :)

 Γιατί έχει πλάκα.

 Γιατί όταν χρειάζομαι επειγόντως να τσατιστώ με κάτι, αρκούν το πολύ 90 δευτερόλεπτα για να το βρω.

 Γιατί απόψε που είχε πανσέληνο, κατάφερα να τη δω στο Γκάζι, στην Ακρόπολη, στο Σούνιο, στον Λυκαβηττό, στην Κέρκυρα και όπου αλλού.

 Γιατί είναι απ τους εθισμούς ο πιο ακίνδυνος (?)

 Γιατί θα μείνει σαν το ημερολόγιο που ποτέ δεν κατάφερα να μην απογοητεύσω με την ασυνέπειά μου...